'En dan zullen we dezelfde taal spreken', het tweede staatsgedicht van Lisette Lombé
Onze nieuwe Dichteres des Vaderlands, Lisette Lombé schreef haar tweede staatsgedicht ‘En dan zullen we dezelfde taal spreken’, aan de vooravond van de Belgische federale verkiezingen.
Na ‘Onder een voetbalshirt’, het ontroerende gedicht dat Lisette schreef ter gelegenheid van haar officiële inauguratie op 28 maart, wil ze met dit nieuwe gedicht het racisme dat via bepaalde politieke campagnes op sociale netwerken wordt verspreid aan de kaak stellen.
Over de aanleiding van deze tekst zegt ze het volgende:
Enkele dagen voor het schrijven van het gedicht zag ik op een brug boven de autosnelweg tussen Namen en Luik twee jongemannen met grote vlaggen in de Belgische kleuren zwaaien. Op een bord stond “Stop immigratie”. Mijn peetdochter van 16 vertelde me dat video’s van soortgelijke acties van extreemrechtse politieke partijen verspreid werden via sociale media. Ik was geschokt door het racisme en de methodieken om deze boodschap via hedendaagse kanalen naar jongeren te verspreiden. Dit gedicht ontstond uit gesprekken die ik nadien had met mijn kinderen en de kinderen van mijn zus.
Vertaald uit het Frans naar het Nederlands door Katelijne De Vuyst en naar het Duits door Christina Brunnenkamp.
Foto Lisette Lombé (c) Mustafa Mezmizi
In samenwerking met Maison de la Poésie de Namur , VONK & Zonen, Passa Porta, L'Arbre à paroles - Maison de la poésie d'Amay en Midis de la poésie. Met de steun van de Nationale Loterij / Loterie Nationale en haar spelers.
