Het hier. Gedichtenboek 1962-2022 is een solide verzamelbundel van Roger de Neef met daarin een zeshonderdtal, meestal herschreven gedichten. Ze werden overgehouden uit twintig eerder verschenen uitgaven en zijn aangevuld met een nog niet gepubliceerde bundel. De dichter is vanaf de jaren 1980, vanuit een compacte puur literaire zegging, overgegaan op een organische heldere parlandopoëzie.

De titel Het hier verwijst naar de enige leef- en woonruimte waar niemand van ons zich aan kan onttrekken. De thema’s die De Neef in zijn poëzie behandelt, zijn de grote onderwerpen van de literatuur: leven en liefde, geboorte, wrevel, tijd, verdrukking van minderheden, geweld, verloedering, de natuur, oorlog, verraad en nogmaals oorlog, stilte en dood.

Het fraai uitgegeven boek bevat ook een link naar een muziek- en filmopname met als titel Now’s the Time, een verwijzing naar jazz legende Charlie Parker. In deze cyclus werd De Neef geïnspireerd door het snelle, stenografische en haast kinderlijke schilderwerk van Jean-Michel Basquiat (1960-1988). De dichter wordt bij het voorlezen van zijn gedichten begeleid door altsax Ben Sluijs en contrabassist Brice Soniano.

‘Mocht ik mezelf portretteren’, aldus De Neef, ‘dan zou ik best tevreden zijn met de typering: “de dichter op voetzolen van een boom en met de stem van vogels”’.

Roger de Neef (1941) was journalist bij  Nationaal Persbureau Belga en jazz- en kunstcommentator bij de vroegere BRT1-radio. Hij heeft, vanaf 1967 tot nu, ruim twintig poëziebundels en enkele essays gepubliceerd.

Boekpresentatie op zaterdag 1 oktober om 16 uur in het Huis van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, Lombardstraat 61, 1000 Brussel

Natuurlijk verdient klimaat een congres van wereldformaat. Maar mag TIJD een volgend thema zijn?

Als oudste en dus eerste stad van België wil Tongeren alvast daarin enige voorsprong nemen en wordt het DNA van de stad, TIJD, stevig gebezigd.

MoMeNT, het zomerse Tongerse cultuurfestival dat tijd in zich draagt, eindigt in september traditiegetrouw met een tijdcongres.

Deze zesde editie geniet de steun  van Poëziecentrum en de curator Erik Vlaminck focust op het thema Tegelijkertijd:

Terwijl de ene wit zegt, zegt de andere zwart – terwijl een tijdcongres plaatsvindt (ca. 120 minuten), worden er tegelijkertijd wereldwijd meer dan 25.000 kinderen geboren – terwijl een tijdcongres plaatsvindt, wordt er tegelijkertijd wereldwijd ca. 400.000 euro uitgegeven aan wapens – terwijl een tijdcongres plaatsvindt, worden er tegelijkertijd 3,5 miljoen bomen gekapt - enz.

Op het Tijdcongres’22, dat plaatsvindt op zaterdag 17 september, wordt gefocust op de kracht van columnisten. Levende en overleden maar door hun literair talent nog voortlevende columnisten komen aan het woord én aan bod. Nu al genoteerd: Julie Cafmeyer (De Morgen), Stijn De Paepe (De Morgen), Hind Fraihi (De Tijd, De Lage Landen), Herman Heijermans (De Telegraaf, Algemeen Dagblad), Bieke Purnelle (Mo*, De Standaard), Joseph Roth (Frankfurter Zeitiung) en Erik Vlaminck (Sociaal.net, De Standaard)

Poëziecentrum zorgt ervoor dat dit TIJDcongres ver voorbij het eindapplaus van die zaterdagavond 17 september 2022 loopt en tekent voor een prachtige verzamelbundel waarin zowel de geselecteerde columns als de speciaal geschreven MoMeNT-columns worden opgenomen.

In deze tweede bundel ontwikkelt Koleka Putuma de thema’s uit haar eerste werk Collectief geheugenverlies verder. Ook hier gaat het over de positie van een jonge zwarte en lesbische Zuid-Afrikaanse vrouw in een land dat nog nabloedt na eeuwen kolonisering en driekwart eeuw Apartheid.  Maar de accenten verschuiven van het politieke en sociale leed dat nog altijd nazindert naar de moeizame opbouw van een eigen cultuur in een door niet-zwarten gedomineerde wereld.  Daarom roept ze de herinnering op aan pioniers als Nina Simone, Brenda Fassie en Miriam Makeba:

telkens ze het je vroegen

is het dan

          May-kay-ba

          Mer-ker-bi

          Mu-ka-ba

           Me-ker-bah

           Mi-kay-beh

en jij

beleefd en vriendelijk

Makeba, yes.

Daarom pleit ze ook voor de herontdekking en opwaardering van de Afrikaanse talen en cultuur en is ze bijzonder scherp voor niet-zwarten, die ondanks alles hun vooroordelen niet kunnen wegsteken, maar evenzeer voor zwarten die zich door de bling bling van de westerse entertainmentcultuur laten verblinden. Deze nieuwe bundel is, opnieuw, een hartstochtelijk, soms ironisch en af en toe wrang requisitoir voor Afrikaanse authenticiteit.

Koleka Putuma (1993) debuteerde in 2017 met Collective Amnesia, dat intussen in zes talen vertaald werd en meteen een bestseller werd. Ze is ook een rapper en podiumkunstenares die zowel in Zuid-Afrika als daarbuiten bekend geworden is. In haar verzen maakt ze vaak gebruik van herhalingen die doen denken aan muzikale hoogstandjes als Boléro van Ravel die de lezers in een wervel van beelden en ideeën meesleuren, of van understatements die vanwege datgene wat niet gezegd maar gesuggereerd wordt soms harder aankomen dan de scherpste pamfletten.

Ludo  Abicht (1936) doceerde filosofie en literatuur in Canada (Fredericton), de USA (Antioch en Berkeley), Gent en Antwerpen.Hij vertaalde gedichten van onder meer Emily Dickinson, Pablo Neruda en William Carlos Williams