Iedereen heeft natuurlijk gevoelens en ideeën, een dichter is geen speciaal soort veldsalade die op een andere manier gevoelens zou hebben of hikken.

De zuivere lyriek is altijd plagiaat, alleen in eigen leven kan men leren het woord te scheiden van het vlees.

De dichter moet alle geijkte begrippen bestrijden.

Je schrijft niet los van de wereld. Mijn uitgangspunt is dat je de schrijftafel splinter na splinter moet afbreken, zodanig dat je alleen nog kan schrijven op de rug van het leven.

De eeuwigheid zwijgt in alle talen. Alleen de vorm kan een stukje verbruikbare tijdeloosheid veroveren.

Het kunstwerk of gedicht is niet het resultaat van een influistering, eerder een antwoord op het uitblijven daarvan.

Goede poëzie doet de tijd stollen - Campuskrant KULeuven - 25 mei 2016

Met mijn gedichten communiceer ik de perikelen van de communicatie.

Dichten is denken met hart en hoofd.

Het platvloerse is een pendant van mijn zeer subtiele metafysische vluchten.