Visum

Voor dubbeltalent Renaat Ramon (1936) zijn woord en beeld altijd complementaire grootheden geweest. Poëzie en beeldende kunst zijn zowel in zijn theoretische inzichten als in zijn praktijk een coherent geheel.

Dat blijkt uit zijn iconische poëzie die hij o.m. in de bundels Ongehoorde gedichten, Zichtbare stem, Apodicta en in het in de VSA uitgegeven Nøtebøøk heeft samengebracht.

Het blijkt ook uit zijn studie Vorm & Visie. Geschiedenis van de concrete en visuele poëzie in Nederland en Vlaanderen – het eerste naslagwerk dat dit bijzonder aspect van de Nederlandstalige poëzie in zijn geheel behandelt.

Ramons poëzie heeft een dialogisch karakter. In Rebuten richt hij zich tot historische figuren uit de klassieke oudheid; in Draagvlak en vizier tot levende en dode vrienden als Paul de Wispelaere die zijn eerste bundel voorstelde en Jan van der Hoeven aan wie Ramon een monografie wijdde.

Visum is een dialoog met foto’s die Lieve Terrie maakte op de vele Europese reizen die het echtpaar samen ondernam; foto’s van typografische artefacten en kunstwerken, gezien o.m. in Wenen, Berlijn en het Café de Flore in Parijs, waar zij regelmatig het glas heffen op de existentialistische protagonisten die daar dialogeerden.