“Tien jaar later”, het vijfde gedicht van Lisette Lombé als Dichteres des Vaderlands
Op vrijdag 17 januari presenteert Lisette Lombé “Tien jaar later“, haar vijfde gedicht als Dichteres des Vaderlands. De tekst verwijst naar een belangrijk moment in haar leven: 17 januari 2015, toen ze ondanks een burn-out en diepe twijfels, voor het eerst het podium betrad. Die eerste poëtische ademtocht, ontstaan uit een persoonlijke pijn en een ingrijpende sociale context, markeerde het begin van een artistieke en strijdbare reis. Het gedicht is dan ook een viering van de tien jaar die sindsdien zijn verstreken, waarin een belediging werd omgevormd door de kracht van woorden. Aan de hand van deze foto, die slechts 10 jaar geleden werd genomen, vertelt de dichteres haar verhaal:
In mijn ogen de burn-out die zopas werd gediagnosticeerd. Helemaal opgebrand. Onstuitbare tranenvloed. Julie Lombe, mijn zusje, schminkt me en stimuleert me in te gaan op de uitnodiging van Gia Abrassart en Warrior Poets in Bozar. Hun nieuwsgierigheid werd gewekt door Joëlle Sambi’s artikel in Femmes Plurielles over mijn feministische collages. We kenden elkaar nog niet, maar er was al een band. Eerst de collage, daarna de poëzie. Eerste act. Een tekst over het racisme, dat me kwetst, waar ik geen raad mee weet. Eerste slam, maar geen idee dat ik word gedreven door de ziel van de slam. Ik ben 36. Heb het gevoel dat mijn leven erop zit. Geen idee dat ik aan het begin van een nieuwe cyclus sta. Een artistiek parcours. Op het toneel, Jean Bofane, Nganji Mutiri… In de zaal, Rosa Gasquet van Lezarts Urbains. Onvergetelijk, toch? Woorden van Patrice Lumumba. Beven. Black-out. Ik struikel over een term maar dat geeft niet, want elk woord komt recht uit het hart en de buik. Een jurk. Kantwerk. Laarzen. Moed put je ook uit je kleding. Congolese sape. Ik speel het klaar. Congo eza. Zes maanden later ziet het collectief L-Slam het daglicht. Dank aan de man die me in november 2014, op de terugweg van een demonstratie, in een overvolle trein, uitschold voor ‘smerige negerin, leer maar liever schrijven’. De schimpscheut werd Belgische literatuur.
17 januari 2025, tien jaar later
